(ANS – Rzym) – “Auxilium Christianorum”, “Wspomożycielka Chrześcijan” – to tytuł wzięty z Litanii Loretańskiej i dziedzictwo Kościoła powszechnego. Jednocześnie tytuł ten ma szczególne znaczenie dla Rodziny Salezjańskiej, zważywszy na wielkie nabożeństwo, jakie Ksiądz Bosko żywił do Maryi pod tym właśnie wezwaniem.
Wezwanie “Auxilium christianorum, ora pro nobis” pojawia się po raz pierwszy w wersji Litanii Loretańskiej z 1576 r., zatwierdzonej przez papieża Klemensa VIII w 1601 r. Inwokacja ta została dodana przez papieża Piusa V po zwycięstwie Ligi Świętej nad Osmanami pod Lepanto 7 października 1571 r. Papież ustanowił z okazji tego chwalebnego zwycięstwa święto Różańca świętego, ale to wdzięczne wezwanie, skierowane do niebiańskiej Opiekunki jako “Auxilium Christianorum” nie wydaje się być wprowadzone bezpośrednio przez papieża, ale należy je przypisać, jak później mówiono, zwycięskim weteranom, którzy wracając z bitwy przechodzili przez Loreto, aby podziękować Matce Bożej. Zaś sztandar floty został przekazany do kościoła dedykowanego Maryi w Gaecie, gdzie jest nadal przechowywany.
Ten wyraz radości ludu chrześcijańskiego został utrwalony w tym wezwaniu; senat wenecki kazał napisać pod wielkim obrazem upamiętniającym bitwę pod Lepanto w Pałacu Dożów: “Ani siła, ani broń, ani wodzowie nie poprowadzili nas do zwycięstwa, lecz Maryja Różańcowa”. I tak obok dawnych tytułów “Pocieszycielka strapionych” i “Ucieczka grzeszników” dodano dla ludu i Kościoła wezwanie: “Wspomożycielka chrześcijan”.
Święto Maryi, Wspomożycielki Wiernych, zostało ustanowione przez papieża Piusa VII 15 września 1815 roku i ustalone na dzień 24 maja na pamiątkę jego triumfalnego powrotu do Rzymu (24 maja 1814 r.) po uwięzieniu przez Napoleona w Fontainebleau. Pierwotnie święto było ograniczone do Kościoła rzymskiego, ale wkrótce rozprzestrzeniło się na diecezje toskańskie (1816), a potem objęło cały Kościół powszechny.
Chociaż kult ten trwał przez następne stulecia, miał swoje wzloty i upadki, aż do czasu, gdy w XIX wieku odrodził go Ksiądz Bosko. Wielki wychowawca i założyciel z Turynu od początku oddał swoją pracę kapłańską i założycielską pod opiekę i pomoc Maryi Wspomożycielki, do której zwracał się w każdej potrzebie, zwłaszcza wtedy, gdy sprawy długo nie znajdowały rozwiązania i pojawiały się duże trudności. Ten wielki kapłan, apostoł młodzieży, w ciągu zaledwie trzech lat, w 1868 r., wzniósł bazylikę Maryi Wspomożycielki na Valdocco w Turynie; pod Jej macierzyńską opieką oddał całe swoje dzieło, dziś rozsiane po całym świecie. Tak oto “Maryja Wspomożycielka” stała się “Madonną Księdza Bosko”, nierozerwalnie związaną z wielką Rodziną Salezjańską, która dała Kościołowi zastępy świętych, błogosławionych, czcigodnych sług Bożych i sług Bożych; te wszystkie dzieci, które powierzyły się pomocy najsłodszej i najpotężniejszej z matek.
Całe kontynenty i kraje czczą i mają Maryję Wspomożycielkę za Patronkę: katolicka Australia – od 1844 r., Chiny – od 1924 r., Argentyna – od 1949 r., Polska – od pierwszych dziesięcioleci XIX w.; szeroko rozpowszechnione i starożytne jest nabożeństwo do Niej w różnych krajach Europy Wschodniej.
W pięknej turyńskiej bazylice Jej poświęconej znajduje się majestatyczny obraz, namalowany na zlecenie samego założyciela, przedstawiający Maryję Wspomożycielkę, z Dzieciątkiem na ręku, w otoczeniu Apostołów i Ewangelistów. Wymowa tego obrazu jest bardzo oczywista: tak jak Maryja była obecna wraz z apostołami w Jerozolimie na początku działalności Kościoła, tak też nadal jest obecna, aby chronić Kościół i prowadzić go przez wieki historii.
Dnia 10.05.2022 r. odeszła do Domu Ojca Pani Helena Wysocka – najstarsza (96 lat) Salezjanka Współpracownica z Centrum Lokalnego SSW w Płocku. Śp. Helena do Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników i Salezjanek Współpracownic wstąpiła 11.06.1978 roku. Była aktywną i ofiarną Salezjanką Współpracownicą. Zawsze bardzo chętnie angażowała się w zadania i prace, które służyły dzieciom, młodzieży oraz naszej Świątyni - Stanisławówce. Odznaczała się pogodą ducha oraz wielką życzliwością szczególnie wobec osób chorych i cierpiących, służąc im pomocą, wsparciem finansowym i dobrym słowem. Mimo podeszłego wieku i różnych własnych dolegliwości fizycznych zawsze z zainteresowaniem potrafiła słuchać innych. Charakteryzowała ją wielka powściągliwość w wypowiadaniu osądów wobec otaczających ją ludzi i zdarzeń. Pokornie dziś prosimy Maryję Wspomożycielkę Wiernych oraz Świętego Jana Bosko, aby byli Jej Orędownikami u Pana Boga.Uroczystości pogrzebowe odbędą się 13.05.2022 roku o godz. 14.00, w kościele pw. św. Józefa Rzemieślnika w Płocku, ul. Górna 1.
Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie…
Salezjanie Współpracownicy z Płocka
Współzałożycielka Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki, której biografia jest bardzo krótka (44 lata). Można ją podzielić na cztery etapy, każdy charakteryzujący się określonym obszarem dojrzewania w życiu chrześcijańskim i konsekrowanym.
Pierwszy etap odnosi się do pierwszych trzynastu lat, od urodzenia w Mornese, w Górnym Monferrato (1837) do jej Pierwszej Komunii (1850). Były to lata spędzone w rodzinie, charakteryzujące się solidnym życiem chrześcijańskim i niestrudzoną pracą w winnicy. Inteligentna, o silnej woli i obdarzona bogatą uczuciowością, Maria Dominika podjęła drogę dojrzewania wiary w towarzystwie rodziców i mądrego kierownika duchowego ks. Dominika Pestarino.
Drugi etap (1850-1860) charakteryzuje się wyraźnym rozwojem wiary, owocem jej Pierwszej Komunii. To doprowadzi ją do poświęcenia swojej młodości Bogu poprzez ślub dziewictwa i gorliwy udział w życiu parafii, zwłaszcza poprzez przynależność do grona Córek Maryi Niepokalanej. W wieku 23 lat zachorowała na ciężki tyfus, wydarzenie, które głęboko zmieniło jej życie. Porzuciła pracę w winnicy, nie tylko z powodu utraty sił fizycznych, ale także dlatego, że zaczyna w niej dojrzewać jasna intuicja edukacyjna. Poświęca się wychowaniu młodych dziewcząt ze wsi poprzez naukę szycia, oratorium świąteczne i dom dla osieroconych dziewcząt.
W trzecim etapie (1860-1872) widzimy ją jako kobietę bardziej otwartą na plan Boży w jej życiu. Spotkanie ze św. Janem Bosko (1864) jest odpowiedzią Boga na najgłębsze pragnienia apostolskie w Jej sercu. 5 sierpnia 1872 r. rodzi się nowa rodzina zakonna, oddana dobru młodzieży. Ksiądz Bosko jest założycielem, a Maria Dominika Mazzarello jest współzałożycielką tego zgromadzenia.
Czwarty i ostatni etap jej życia (1872-1881) charakteryzuje duchowe macierzyństwo Marii Dominiki Mazzarello poprzez formację sióstr i młodych, jej liczne podróże do nowych fundacji i misyjny rozwój Zgromadzenia. Zmarła w Nizza Monferrato 14 maja 1881 roku. Bóg dał jej dar rozeznania i uczynił ją prostą i mądrą kobietą. zgromadzenia. Czwarty i ostatni etap jej życia (1872-1881) charakteryzuje duchowe macierzyństwo Marii Dominiki Mazzarello poprzez formację sióstr i młodych, jej liczne podróże do nowych fundacji i misyjny rozwój Zgromadzenia.
Zmarła w Nizza Monferrato 14 maja 1881 roku. Bóg dał jej dar rozeznania i uczynił ją prostą i mądrą kobietą. Jej święto obchodzone jest 13 maja. Została beatyfikowana 22 listopada 1938 roku, kanonizowana 24 czerwca 1951 r.
Źródło: 100lat.cmw.osw.pl
9 maja 2022 roku obchodziliśmy 146 rocznicę powstania Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników i Salezjanek Współpracownic. Niech Maryja Wspomożycielka Wiernych będzie siłą i światłem w drodze ku konkretnej odpowiedzi na naglące potrzeby duszpasterskie obecnych czasów.