W dniach 14-15 września 2019 roku, w Kutnie –Woźniakowie, odbył się Kongres Prowincjalny Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników Prowincji Warszawskiej po hasłem „NASZA DROGA UŚWIĘCENIA”.
W Kongresie udział wzięli: siostra Krystyna Stolarczyk – wikaria Inspektorii Warszawskiej CMW, siostra Halina Koćwin – dyrektorka wspólnoty Sióstr Salezjanek w Łodzi, ks. Przemysław Solarski , Delegaci: ks. Henryk Bonkowski, ks. Arkadiusz Piotrowski, ks. Józef Skowron, ks. Henryk Woźnowski, ks. Adam Wtulich, Delegatki: s. Teresa Nowak, s. Barbara Chowaniec oraz Salezjanie Współpracownicy z Czerwińska, Ełku, Głoskowa, Katowic, Kielc, Kutna – Woźniakowa, Łodzi, Olsztyna, Płocka, Różanegostoku, Sępopola, Sokołowa Podlaskiego, Warszawy i Żyrardowa. Razem ponad 70 osób.
Pierwszą konferencję, której wysłuchali zebrani, pt. Program Życia Apostolskiego i Karta Tożsamości Charyzmatycznej Rodziny Salezjańskiej Ks. Bosko przewodnikami Salezjanów Współpracowników na drodze uświęcenia wygłosił ks. Przemysław Solarski.
W sobotę, omówione zostały jeszcze następujące zagadnienia:
Służba apostolska oraz zadania Delegatów i Delegatek Centrów Lokalnych SSW w oparciu o PŻA;
Zadania apostolskie Rady Lokalnej i zadania wewnętrzne w Radzie Lokalnej w oparciu o PŻA;
Dokument „Animacja solidarności ekonomicznej”;
Prowadzenie dokumentacji Centrum Lokalnego;
PROGRAM ANIMACJI Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników Prowincji Warszawskiej i KALENDARIUM na rok 2019/2020.
Punktem centralnym sobotniego spotkania była oczywiście Eucharystia, której przewodniczył i homilię wygłosił ks. Henryk Bonkowski - Delegat Prowincjalny SSW.
W czasie spotkania nie zabrakło wspólnej modlitwy. Koronkę do Bożego Miłosierdzia poprowadziła Wspólnota z Sokołowa Podlaskiego, a różaniec w intencji naszej Ojczyzny
Wspólnota z Żyrardowa.
Wieczorem obejrzeliśmy film „ Niebo istnieje naprawdę”.
Po Apelu Jasnogórskim i wieczornych modlitwach przyszła pora na rozmowy niedokończone…
Niedzielę rozpoczęliśmy jutrznią. Zajęliśmy się też ostatnim, z przewidzianych w programie Kongresu, tematem: Patronowie naszych Centrów Lokalnych.
Kongres zakończyliśmy Mszą św., której przewodniczył ks. Henryk Woźnowski a homilę wygłosił ks. Henryk Bonkowski.
Dziękuję Wspólnocie z Kutna – Woźniakowa za serdeczne przyjęcie, piękną dekorację oraz przygotowanie sali. Dziękuję wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób włączyli się w przygotowanie Kongresu.
Elżbieta Gawłowska
W dniach 15 lipca - 27 lipca 2019 roku, w Ząbkowicach Śląskich, odbyły się wczasorekolekcje Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników Prowincji Warszawskiej
Z CZCIGODNYM SŁUGĄ BOŻYM KARDYNAŁEM AUGUSTEM HLONDEM
We wczasorekolekcjach uczestniczyło 46 osób. Byli to: Salezjanie Współpracownicy, aspiranci, członkowie ich rodzin oraz sympatycy dzieła salezjańskiego z Barczewa, Katowic, Kielc, Kutna, Łodzi, Płocka, Różanegostoku, Sępopola, Warszawy, Żyrardowa. Opiekę duchową nad uczestnikami sprawowali: ksiądz Henryk Bonkowski – delegat prowincjalny i s. Teresa Nowak – delegatka prowincjalna.
Mieszkaliśmy w Domu Rekolekcyjnym Księży Pallotynów.
Codzienna jutrznia, codzienna Eucharystia, konferencje formacyjne, modlitwa różańcowa, Koronka do Miłosierdzia Bożego, salezjańskie modlitwy poranne i wieczorne zbliżały nas do Boga. W naszym programie nie zabrakło również Drogi Krzyżowej oraz Lectio Divina.
Program pielgrzymkowo – turystyczny uczestnicy rozpoczęli już pierwszego dnia, zwiedzając indywidualnie Ząbkowice Śląskie. W środę, 17 lipca, nasze pielgrzymowanie rozpoczęliśmy od mszy św. w Bazylice Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Bardzie Śląskim, która od 2004 roku jest Metropolitalnym Sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary Świętej. Potem był czas na zwiedzanie Bazyliki oraz muzeum sztuki sakralnej i ruchomej szopki. Z Barda Śląskiego udaliśmy się do Kamieńca Ząbkowickiego gdzie zwiedziliśmy zamek czyli pałac Marianny Orańskiej. Drugi wspólny wyjazd (23 lipca) to wyprawa do Książa i Świdnicy.
W mniejszych grupach, wykorzystując samochody uczestników, odwiedziliśmy Krzeszów, Wambierzyce oraz Arboretum w Wojsławicach.
Dnia 18 lipca odwiedził nas ks. Inspektor Tadeusz Jarecki.
W czasie trwania wczasorekolekcji był czas na rozgrywki piłkarskie, wspólne oglądanie filmów, spacery, rozmowy niedokończone i oczywiście pogodne wieczory.
Elżbieta Gawłowska
W sobotę 15 czerwca, w Pozzomaggiore na Sardynii kard. Angelo Becciu, prefekt Kongregacji ds. kanonizacyjnych, beatyfikował, w imieniu Ojca Świętego, Edvige Carboni, kobietę pokorną i silną, której życie było “zakorzenione w Bogu”. Przeżywała je w domu, wykonując prace ręczne i służąc rodzinie oraz tym wszystkim potrzebującym, których spotkała, doznając nadprzyrodzonych łask i nadzwyczajnych darów.
Urodziła się 3 maja 1880 roku w Pozzomaggiore. Pragnęła zostać zakonnicą, ale musiała zostać z chorą matką. Od tego czasu prowadzi życie domowe, które jest wstrzemięźliwe i skupione, przeplatając zajęcia domowe z chwilami modlitwy. 14 lipca 1911 roku pojawiły się na jej ciele znaki Męki Jezusa. Te i inne mistyczne zjawiska, które były jej przypisywane, stały się przedmiotem dochodzenia, w czasie procesu kanonicznego w 1925 roku, któremu z całym posłuszeństwem się poddała. Przeniosła się więc do Rzymu, a było to właśnie w tych latach, które bezpośrednio poprzedziły wybuch II wojny światowej.
Od kiedy zamieszkała w Rzymie, gdzie przebywała aż do śmierci (1938-1952), zaczęła należeć do salezjańskiej parafii pw. Maryi Wspomożycielki przy ulicy Tuscolana. Każdego ranka udawała się do salezjańskiego kościoła, by uczestniczyć we Mszy św. i przystąpić do Komunii; trwała samotnie w skupieniu w kaplicy św. Anny, gdzie miała miejsce większość ekstaz i nadzwyczajnych wydarzeń. 25 września 1941 roku została salezjanką współpracownicą.
Miała wielkie nabożeństwo do Maryi, która ukazała się jej kilkakrotnie, otrzymując od niej liczne łaski. Ukazywali się jej liczni święci, a przede wszystkim Ksiądz Bosko i Dominik Savio. W tych widzeniach Ksiądz Bosko udzielał jej wskazówek, zachęcał do nabożeństwa do Madonny, dodawał otuchy w trudnościach, prosił ją o modlitwy i ofiary, ukazał jej to wielkiedobro, jakie czynili salezjanie, chwaląc świętość niektórych z nich, i zachęcał ją do darzenia miłością sióstr salezjanek.
Kard. Becciu powiedział podczas homilii w czasie Mszy św. beatyfikacyjnej: “Błogosławiona Edvige wciela najpiękniejsze cnoty kobiety z Sardynii tamtych czasów. A jednak z jej życia wyłaniają się elementy, które czynią bardzo aktualne jej świadectwo... Jej proste i głębokie doświadczenie duchowe, stojące pod znakiem miłości nie znającej granic, bezgranicznej pokory i nieustającej modlitwy, jest wciąż aktualnym wzorem, ponieważ ukazuje, że także w prostym i zwyczajnym życiu można doświadczyć stałej komunii z Bogiem i apostolatu, który charakteryzuje się ukochaniem zranionej i potrzebującej ludzkości”.
Źródło ANS
