Młodzież, Zgromadzenie, Ksiądz Bosko, Kościół i rola świeckich, jego świadectwo życia, jego osobista historia jako salezjanina... Do tych i do wielu innych kwestii odniósł się kardynał Ángel Fernández Artime, Przełożony Generalny Salezjanów, w wywiadzie, którego udzielił dziennikarzowi “Mediaset”, Fabio Marchese Ragona, w uroczystość św. Jana Bosko. Oto treść wywiadu, który został przeprowadzony przed Bazyliką Świętego Piotra, a został wyemitowany w niedzielę 28 stycznia 2024 r. w “TGCOM24” w ramach programu “Stanze Vaticane”.

Kim byłby dziś Ángel Fernández Artime, gdyby nie poznał salezjanów?

Miałem zostać rybakiem, jak moi kuzyni i ojciec. To była moja przyszłość. Ale kiedy dzięki salezjanom mogłem podjąć dalszą naukę, pomyślałem, że zostanę lekarzem. Bardzo lubiłem medycynę, myślałem o rozpoczęciu studiów, ale potem jakiś tajemniczy głos Boga odczułem w moim sercu... Pamiętam, że przed podjęciem studiów poczułem silne pragnienie odbycia rozmowy z rodzicami. A odpowiedź, którą nie mogę postrzegać inaczej jak tylko pośrednictwo Boga, brzmiała: “Synu, to jest twoje życie. Jeśli to uczyni cię szczęśliwym, idź!”. To było całe rozeznanie.

Tak więc, w końcu stał się Ksiądz “rybakiem młodzieży”!

Nie wiem, czy “rybakiem”, ale z pewnością zawsze czułem się bardzo szczęśliwy wśród młodych ludzi. I nie chcę powiedzieć, że zawsze jest to impreza, że każdy dzień jest łatwy... Ale muszę przyznać, że doświadczyłem wiele powodów do radości w tych spotkaniach z młodymi ludźmi. Pierwsi, którym towarzyszyłem, są teraz rodzicami, ale niezwykłe wspomnienie tego, czego doświadczyłem, pozostaje.

Jak wygląda to nowe życie Księdza Kardynała?

Nie wiem, czy można to nazwać “nowym życiem”. Ojciec Święty dał mi jeszcze kilka miesięcy – przed powierzeniem mi zadania, które uzna za stosowne – abym mógł zakończyć moją posługę jako Przełożony Generalny. Jesteśmy dużym Zgromadzeniem, Przełożony Generalny nie może zniknąć z dnia na dzień, Papież jest tego świadomy, więc poprosił nas, abyśmy najpierw przygotowali Kapitułę Generalną, a potem będzie czas na resztę. Tak więc teraz kontynuuję moje życie jako salezjanin, jako Przełożony Generalny, kończąc wiele spraw, uczestnicząc także w spotkaniach Dykasterii ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego lub w uroczystościach papieskich, jeśli jestem w pobliżu Rzymu.

Mogę jednak powiedzieć, że kontynuuję moje życie z entuzjazmem, spokojem, pełniąc tę samą służbę, którą pełniłem przez ostatnie lata.

Czy można powiedzieć w kontekście uroczystości św. Jana Bosko, że duchowość salezjańska zmienia życie Kościoła?

Ja nie mogę tak powiedzieć… Ale wierzę, że my również wnosimy tutaj swój wkład, podążając za dziedzictwem Księdza Bosko. Oznacza to, że mamy w sercu pragnienie bycia z młodymi ludźmi i pośród nich, dzielenia z nimi drogi życia, ich trudności. Nie chcemy być tylko po prostu “przyjaciółmi” lub teoretykami. A to dlatego, że młodzi ludzie potrzebują dzisiaj przede wszystkim świadków.

Czy Kościół jest w stanie zrozumieć dzisiaj młodych ludzi?

Po pierwsze, młodzi ludzie są bardzo różni, mimo że mają ze sobą tak wiele wspólnego. Ale o jakich młodych ludziach mówimy? O tych, którzy żyją w naprawdę dramatycznych sytuacjach uzależnień; o tych, którzy w niewielkiej części pojechali na ŚDM w Lizbonie; o tych, którzy przebywają w środowiskach edukacyjnych Kościoła, czy o tych, którzy po prostu nie chcą mieć nic wspólnego z Kościołem? Podstawowe pytanie brzmi: “Czego dzisiaj szukają młodzi ludzie?”. A co my, jako wychowawcy, możemy zrobić? Nie sądzę, że młodzi ludzie nie chcą dziś znać Boga, a tym bardziej, że nie szukają sensu życia. To byłby błędny osąd. Prawdą jest, że nie możemy oczekiwać, że młodzi ludzie przyjdą tam, gdzie my już jesteśmy z obowiązku.

Ale na całym świecie ta rzeczywistość jest nadal aktualna, to znaczy, że młodzi ludzie są otwarci i dostępni, jeśli znajdą ludzi, którzy są wychowawcami i przyjaciółmi, a czasem nawet ojcami i matkami, ponieważ w tak wielu częściach świata ojcostwa i macierzyństwa tak bardzo brakuje...

Kościół się zmienia. Czy możliwe jest znalezienie miejsca dla świeckich w strukturach Kościoła?

Absolutnie tak. Punktem wyjścia jest Sobór Watykański II z całą eklezjologią, w której świeccy otrzymują należne im uznanie i miejsce. A Ojciec Święty, w swojej posłudze w ostatnich latach, pokazuje, że jest absolutnie miejsce dla świeckich, a także dla kobiet, konsekrowanych czy świeckich.

W naszych środowiskach salezjańskich mamy setki tysięcy świeckich, którzy pracowali lub pracują jako wolontariusze w różnych placówkach na świecie. Dzisiaj posłannictwo salezjańskie byłoby nie do pomyślenia bez obecności osób świeckich o wielkiej tożsamości salezjańskiej i chrześcijańskiej - w miejscach, gdzie są chrześcijanie i gdzie wyznaje się inne religie - jako wychowawców o wielkiej tożsamości charyzmatycznej.

O jakim Kościele marzy Ksiądz Kardynał?

Muszę powiedzieć z całą szczerością, że marzę o tym Kościele, który staje się rzeczywistością, o Kościele naszego Papieża, którym dzisiaj jest Franciszek, a wczoraj był Benedykt XVI. Od Księdza Bosko my, salezjanie, nauczyliśmy się zawsze wydawać okrzyk: “Niech żyje Papież!". Marzę o Kościele, o którym inni, patrząc na niego, będą mogli powiedzieć: “Zobaczcie, jakież to piękne, jak oni się kochają! Jak zależy im na dobru całej ludzkości!”. I jakże prawdziwe jest to, że jest to Kościół z otwartymi drzwiami, słuchający, zdolny jednym razem powiedzieć “tak”, a innym razem “nie”, gdy się myli. Kościół, który cierpi i jest z tymi, którzy cierpią. Marzę o Kościele wolnym, wolnym od interesów, zdolnym odrzucić to, czego w imię Jezusa nie można zaakceptować.

A pośród 1,4 miliarda ludzi, są także duszpasterze, którzy idą z ludem Bożym. Mówię to, co zawsze mówiłem w moim Zgromadzeniu, o co zawsze walczyłem i co pozostanie aktualne nawet wtedy, gdy Ojciec Święty będzie chciał przydzielić mi nową posługę, a mianowicie, że nie jesteśmy kastą, nie jesteśmy elitą. Ewangelia nie mówi nic o elitach: władza jest służbą i musimy nad tym zastanawiać i przypominać to każdego dnia.

Źródło ANS

W dniach od 16 do 18 lutego 2024 roku, w Kutnie Woźniakowie, odbyły się Rekolekcje Wielkopostne Salezjanów Współpracowników i Salezjanek Współpracownic Prowincji Warszawskiej.

Hasło tegorocznych rekolekcji brzmiało Mówić Bogu: Ojcze a głosił je ks. Dionizy Mróz SDB.

W rekolekcjach udział wzięli: ks. Henryk Bonkowski SDB, s. Teresa Nowak FMA, Salezjanki Współpracownice, Salezjanie Współpracownicy i Aspiranci z Czerwińska nad Wisłą, Katowic, Kielc, Kutna-Woźniakowa, Łodzi, Olsztyna, Płocka, Poznania, Różanegostoku, Sokołowa Podlaskiego, Suwałk, Warszawy i Żyrardowa. Łącznie 62 osoby.

Rekolekcje rozpoczęliśmy nabożeństwem Drogi Krzyżowej. Punktem kulminacyjnym każdego dnia była Eucharystia. Dzień rozpoczynaliśmy i kończyliśmy wspólną modlitwą. Był też czas na Adorację Najświętszego Sakramentu, spowiedź i modlitwę indywidualną w kaplicy Domu Rekolekcyjnego. Nie zabrakło oczywiście słówka na dobranoc i czasu na rozmowy „niedokończone”. Dziękujemy miejscowej Wspólnocie SSW za serdeczne przyjęcie.

15 luty 2024

Watykan dołącza do Rodziny Salezjańskiej w obchodach 200. rocznicy snu św. Jana Bosko, który ten miał w wieku dziewięciu lat, a który zainspirował całą jego działalność i charyzmat. A czyni to poprzez wydanie okolicznościowego znaczka i specjalnego stempla pocztowego.

Watykański znaczek przedstawia obraz na płótnie wykonany w 1999 r. przez malarza Mario Boganiego (1932-2016), który jest przechowywany w górnym kościele Bazyliki św. Jana Bosko na Colle Don Bosco (Castelnuovo Don Bosco, prowincja Asti). Znaczek ma nominał 1,30 euro i format 40 x 30 milimetrów, wydrukowany na 21 200 mini-sheetach po 9 znaczków każdy, w łącznym nakładzie 190 800 znaczków.

Treść znaczka nawiązuje do wizji małego Janka, którą opisał w Memorie Biografiche:: Znajdowałem się niedaleko domu, na dość obszernym podwórku, na którym było zgromadzonych wielu chłopców, którzy się bawili. Jedni się śmiali, inni grali, wielu przeklinało. Słysząc te przekleństwa, rzuciłem się natychmiast między nich i przy pomocy pięści i słów usiłowałem ich uciszyć. W tym momencie pojawił się przede mną dostojny, pięknie ubrany mężczyzna. Cały był okryty białym płaszczem; jego twarz jaśniała takim blaskiem, że nie mogłem na nią patrzeć. Zawołał mnie po imieniu i kazał mi stanąć na czele tych chłopców, dodając te słowa: „Nie pięściami, ale łagodnością i miłością będziesz musiał pozyskać tych swoich przyjaciół. Tak więc zacznij ich natychmiast uczyć o brzydocie grzechu i szlachetności cnoty... I wtedy ujrzałem obok niego Kobietę o majestatycznym wyglądzie, przyodzianą w tak błyszczący zewsząd płaszcz, jakby w każdym jego punkcie tkwiła najjaśniejsza gwiazda. Widząc moje rosnące zmieszanie, dała mi znak, bym się do Niej zbliżył, ujęła mnie z dobrocią za rękę i powiedziała mi: „Spójrz”. Spojrzałem i zobaczyłem, że chłopcy zniknęli, a zamiast nich pojawiło się mnóstwo koźląt, psów, kotów, niedźwiedzi i wiele innych zwierząt. „Oto twoje pole, gdzie będziesz musiał pracować. Bądź pokorny, silny i wytrzymały; a to, co teraz stanie się ze zwierzętami, które widzisz, będziesz musiał uczynić z moimi dziećmi… Zrozumiesz wszystko w swoim czasie”.

Stempel pocztowy ma okrągły format i średnicę 38 mm. Jest to projekt graficzny swobodnie inspirowany tematem znaczka, przedstawiający młodego Janka śpiącego w otoczeniu postaci ze snu: Jezusa, Dziewicy Maryi, wilków i baranków. Znajdujemy na nim napisy: «IL SOGNO DI SAN GIOVANNI BOSCO», «1824 - 2024», «POSTE VATICANE» e «DIE EMISSIONIS 19.02.2024».

W dniach 19-20 lutego urząd pocztowy “Arco delle Campane” (ramię Karola Wielkiego w Kolumnadzie Watykańskiej) użyje tego specjalnego stempla pocztowego. O odpowiednio ostemplowany materiał filatelistyczny osoby zainteresowane mogą się zwrócić do “Settore Obliterazioni del Servizio Poste e Filatelia” do 23 marca 2024 roku.

W dniu 20 lutego 2024 r. dziennik “Avvenire” opublikuje specjalny artykuł o historii znaczków poświęconych Księdzu Bosko i znaczeniu jego snów.

“Sen Księdza Bosko z 9. roku życia - czytamy w nocie wydanej przez Gubernatorat Watykanu - był źródłem powołania przyszłego założyciela Zgromadzenia Salezjańskiego i inspirującym źródłem jego filozofii wychowawczej przenikniętej trzema zasadami, którymi są: rozum, religia i dobroć. Dla Księdza Bosko niemożliwe było wychowanie młodego człowieka na bazie samego rozumu bez kogoś, kto by go kochał, rozumiał jego problemy i wspierał go w ich rozwiązywaniu”.

O znaczeniu tego snu i charyzmatu salezjańskiego dla Kościoła powszechnego napisał już papież Franciszek dziewięć lat temu w liście wysłanym do Przełożonego Generalnego Salezjanów ks. Ángela Fernándeza Artime, dzisiaj kardynała, z okazji dwusetnej rocznicy urodzin Księdza Bosko (1815-2015): “Ksiądz Bosko uczy nas przede wszystkim tego, by nie stać z boku i nie przyglądać się, ale by stanąć po linii frontu, by zaoferować młodym ludziom integralne doświadczenie wychowawcze, które, solidnie oparte na wymiarze religijnym, angażuje umysł, uczucia, całą osobę, zawsze uważaną za stworzoną i kochaną przez Boga”.

Źródło ANS