Dnia 02.04.2021 roku w wieku 73 lat odeszła do Pana śp. Barbara Pietrzak, Salezjanka Współpracownica z Centrum Lokalnego przy Parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie.

Barbara Pietrzak do Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników wstąpiła 31 stycznia 2007 roku. Złożonemu tego dnia Przyrzeczeniu Apostolskiemu pozostała wierna do ostatnich dni życia. Brała czynny udział w życiu wspólnoty, angażowała się w prace na rzecz miejscowego Oratorium oraz w inne dzieła salezjańskie .

W latach 2009 – 2012 pełniła funkcję Zastępcy Koordynatora Prowincjalnego SSW Prowincji Warszawskiej.

Cechowała Ją życzliwość i otwartość na ludzi potrzebujących.

Kochała modlitwę różańcową, 2015 roku założyła Koło Różańcowe, któremu patronuje Święty Jan Paweł II i została jego Zelatorką.

Ostatnie miesiące Jej życia były naznaczone ciężką chorobą i cierpieniem, które ofiarowała w intencji nawrócenia grzeszników.

Żegnając zmarłą śp. Barbarę pokornie prosimy Matkę Bożą Wspomożenia Wiernych i Świętego Jana Bosko, by byli Jej Orędownikami w niebie u Boga Wszechmogącego.

Msza Święta żałobna w intencji zmarłej Śp. Barbary Pietrzak będzie sprawowana w czwartek dnia 15.04.2021 roku o godz.10.30 w Bazylice – Sanktuarium Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie przy ul Kawęczyńskiej 53. Przed Eucharystią, o godz.10.00, będzie modlitwa różańcowa w intencji Zmarłej. Następnie nastąpi odprowadzenie Zmarłej na Cmentarz Bródnowski do grobu rodzinnego.

Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie…

Salezjanie Współpracownicy z Centrum Lokalnego Warszawa - Bazylika

11.01.1933 r. – 28.07.2019 r.

Dnia 28.07.2019r. odeszła do Domu Pana Salezjanka Współpracownica Pani Pelagia Jabłońska z Centrum Lokalnego SSW w Warszawie- Bazylice- Sanktuarium Najświętszego Serca Jezusowego. Uroczyste przyrzeczenie przystąpienia do wspólnoty Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników i Salezjanek Współpracownic złożyła 27.01.1990r. Była aktywną i ofiarną Salezjanką Współpracownicą. Zawsze bardzo chętnie angażowała się w zadania i prace, które służyły dzieciom, młodzieży oraz naszej Świątyni - Bazylice. Odznaczała się pogodą ducha oraz wszelka życzliwością, a szczególnie wobec osób chorych i cierpiących, służąc im pomocą, wsparciem finansowym i dobrym słowem. Mimo podeszłego wieku i różnych własnych dolegliwości fizycznych zawsze z zainteresowaniem wysłuchiwała cierpień innych osób, nie obciążając nikogo własnymi problemami. Charakteryzowała ją wielka powściągliwość w wypowiadaniu osądów wobec otaczających ją ludzi i zdarzeń.

Pokornie więc dzisiaj prosimy Maryję Wspomożycielkę Wiernych oraz Świętego Jana Bosko, aby byli Jej Orędownikami u Pana Boga. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 01.08.2019r. Rozpoczęły się Mszą Świętą, sprawowaną w Bazylice - Sanktuarium NSJ . Po Eucharystii doczesne szczątki śp. Pani Pelagii Jabłońskiej spoczęły na cmentarzu w Marysinie Wawerskim w Warszawie.

Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie…

Krystyna Dziewańska
Centrum Lokalne SSW Warszawa-Bazylika

W dniu 10 maja 2017 roku w szpitalu w Warszawie przeszła do wieczności, należąca do wspólnoty Niepokalanego Serca Maryi w Łomiankach, Siostra ZOFIA ABRAHAMCZYK.

Pogrzeb ś.p. Siostry Zofii odbył się w sobotę 13 maja b.r. w kościele parafialnym św. Małgorzaty DM w Łomiankach . Mszy Św. koncelebrowanej przewodniczył i wygłosił homilię. Ks. Wojciech Szulczyński SDB. 

Siostra ZOFIA ABRAHAMCZYK

urodzona w Krzyżkowicach 29 lipca 1938 r.

Pierwsza profesja w Pogrzebieniu 5 sierpnia 1962 r.

Profesja wieczysta w Pogrzebieniu 5 sierpnia 1968 r.

Siostra Zofia urodziła się w kochającej się rodzinie Alberta i Elżbiety z domu Mokry. Miała młodszą siostrę Anielę, z którą, jak i z jej rodziną, przez całe życie była silnie związana uczuciem i modlitwą.

Siostry salezjanki Zofia poznała, uczęszczając w latach 1954-1955 na kurs kroju i szycia w Pogrzebieniu. Tam utwierdziła się w pragnieniu wyboru zakonnej drogi życia. Przez kilka lat odkładała wstąpienie do Zgromadzenia ze względu na brak zgody rodziców, ale w pewnym momencie widząc, że czas niewiele zmieniał w tej sytuacji, postanowiła odpowiedzieć na głos powołania pomimo bólu, który przeżywała ona sama i jej rodzina. Ten krok wymagał od niej silnej wiary i wytrwałości, a jednocześnie był znakiem wielkiej miłości do Chrystusa i Maryi.